Του Μιχάλη Μελισσίδη

 

Διαβάζοντας τον τίτλο είναι σαν να περιμένει κανείς από τον μαραθωνοδρόμο, ότι επέστρεψε με ρεκόρ, με μια διάκριση ή ότι μπήκε δυνατά και πάλι στο παιχνίδι, κάτι που μας είχε συνηθίσει ως πρωταγωνιστής.

Τίποτε όμως δεν είναι από αυτά.

Ο 4ος του Μαραθωνίου Μ. Αλέξανδρος, ο Χιώτης δρομέας Κυριάκος Συμηριώτης, απλά επέστρεψε ή αν προτιμάτε επιστρέφει αργά – αργά, χωρίς να βιάζεται. Και δεν βιάζεται γιατί ποτέ δεν είχε ταλέντο για να γίνει φαν του πρωταθλητισμού. Πόσο μάλλον όταν προσπαθεί να βρει λύση στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Αυτό που τον τυραννάει την τελευταία 5ετία και ήταν η αιτία να “εξαφανισθεί” για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από την μαραθώνια απόσταση.

“Κουράζομαι… αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την προπόνηση. Πάσχω από ρινίτιδα, έχω αναπνευστικό φράξιμο… κάποιες μετρήσεις που κάνω έδειξαν ότι είχα στον ύπνο μου 60 άπνοιες! Έπρεπε να ψαχθώ, έχω κάνει πολλές εξετάσεις και συνεχίζω να κάνω, αφού ακόμη δεν έχει διαγνωστεί τι ακριβώς έχω”.

 

“ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΟΤΑΝ… ΞΥΠΝΑΩ”

Το 2018 ήταν η χρονιά που ο 28χρονος τότε, Κυριάκος Συμηριώτης, έκανε ατομικό ρεκόρ στον Μαραθώνιο του Χιούστον, 2ωρ.27′.41″,  γεγονός που τον έφερε στην 5η θέση της λίστας των Ελλήνων μαραθωνοδρόμων την χρονιά εκείνη.

Το πρόβλημα όμως της υγείας του, τον αδρανοποίησε σε μεγάλο βαθμό κι έτσι έθεσε εαυτόν εκτός, μέχρι τον Νοέμβριο του 2022.

Στην Αθήνα το 2.33.02, φανέρωσε την θέλησή του να επιστρέψει και τον ξαναέβαλε στο κάδρο. Το αναπνευστικό του σύστημα όμως του υπενθύμιζε τα όρια του, αλλά και τις δυσκολίες αν θέλει να επιταχύνει.

Κάπως έτσι κινήθηκε και στον Μαραθώνιο Μ. Αλέξανδρος bwin (2ωρ.40′.00″) στον οποίο με 2 χρυσά και 2 ασημένια μετάλλια (μεταξύ Ελλήνων δρομέων), διεκδικεί την πρωτιά του πολυνίκη από τον Δημήτρη Τσιούνη (τρείς πρωτιές).

“Στην Αθήνα έδειξαν να υποχωρούν τα συμπτώματα, αλλά μέσα σε λίγα χιλιόμετρα ξαναμαζεύτηκαν πάλι. Στη Θεσσαλονίκη  περίμενα κατά 5′ καλύτερο χρόνο από το 2.40. Πηγαίνοντας για την Πέλλα, για την εκκίνηση, ένοιωσα ένα μυϊκό σφίξιμο, αλλά αυτό δεν με ενόχλησε τόσο όσο ότι λίγο πριν την εκκίνηση έφραξα πάλι. Ήθελα όμως να τρέξω πολύ. Το βράδυ ήμουν μια χαρά”

Αναζητώντας τη λύση, με πνευμόνια σε εξαιρετική κατάσταση  αφού τα τεστ έδειξαν ποσοστό πάνω από το Μ.Ο. ενός εξαιρετικά υγιούς ανθρώπου, με συνεντεύξεις που καταλήγουν ότι είναι ένα σύμπτωμα το οποίο έχει να κάνει με υγρασία, με ρινίτιδα, με άπνοιες, αλλά και με παράγοντες που δεν έχουν ανιχνευθεί ακόμη, ο δρομέας από τον Βροντάδο Χίου έχει συσσωρεύσει όλο αυτό που του συμβαίνει σε μια φράση:

“Όταν ξυπνάω θέλω χρόνο να ξεκουραστώ από τον ύπνο μου…”

 

ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΕ ΠΑΚΕΤΟ

Ο Κυριάκος Συμηριώτης περιμένει, μέσω ΑΣΕΠ, τον διορισμό του σε σχολείο, ως παιδαγωγός, αλλά σε κάθε περίπτωση μόνο ανενεργός δεν είναι, διοχετεύοντας ενέργεια σε θέματα οργάνωσης στο γυμνάσιο – λύκειο Βροντάδος, ασχολείται με την Ακαδημία στίβου του Φιλοπρόοδου Ομίλου Βροντάδων – σύλλογο στον οποίο ανήκει ο ίδιος -, σ ένα μήνα θα βρεθεί σε καμπ όπως κάθε καλοκαίρι και επιπλέον διδάσκει σκάκι στον Μικρασιατικό Πολιτιστικό Σύλλογο Φάρο Βαρβασίου.

Αυτό το τελευταίο έχει τις ρίζες του στην… εφηβεία!

“Σώμα- πνεύμα. Από τα εφηβικά μου χρόνια ένοιωθα ότι είναι ο κανόνας. Έκανα στίβο.  Ταλέντο δεν ήμουν. Απλά ήθελα να παίρνω μέρος σε αγώνες. Μου άρεσε. Όπως μου άρεσε να συνδυάζω τρέξιμο και διάβασμα. Θυμάμαι στα 18 μου, εξετάσεις για πανεπιστήμιο, άκουγα διάφορες φωνές, αν έπρεπε να αφοσιωθώ στο διάβασμα και ν’ αφήσω απ’ έξω το Πανελλήνιο Εφήβων. Κανένα δίλημμα. Έτρεξα 10χλμ με 6 προπονήσεις την εβδομάδα, φουλ δηλαδή συν τα ταξίδια που προηγήθηκαν, βγήκα 5ος κι όταν ήρθαν οι εξετάσεις συγκέντρωσα 19.022 μόρια!  Μάλιστα είχε γίνει τότε θέμα στα ΜΜΕ του νησιού για την τόσο υψηλή βαθμολογία, όταν κατά την άποψή του κόσμου,  το μυαλό ήταν αλλού.!”

 

ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Το όνειρο του από παιδί, ήταν η συμμετοχή σε πανελλήνιο πρωτάθλημα.  Όταν οι άλλοι εγκατέλειπαν αυτός απλά συνέχισε να τρέχει, όταν έλεγαν ότι δεν αντέχουν άλλο, αυτός έλεγε “αντέχω” κι αν τον ρωτήσεις γιατί επιμένει με  τέτοιο ανασταλτικό παράγοντα υγείας, η απάντηση είναι αφοπλιστική: “…για μένα είναι τρόπος ζωής. Μέσα σ ένα μήνα από εκεί που σερνόμουν έβγαλα αντίδραση και δύναμη. Τρώγοντας έρχεται κι η όρεξη…”

 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ

 Η επόμενη μέρα τι ξημερώνει?

“Πρέπει να το δω αυτό. Αν μπορώ να δώσω βαθμούς για τον σύλλογο θα το κάνω.  Πρόσφατα έτρεξα 5000μ στο διασυλλογικό για να βοηθήσω. Όχι ένταση στις προπονήσεις.  Δεν είμαι πρωταθλητής, είμαι αθλητής”

Το σίγουρο είναι πως θα αγωνισθεί στο ΜαστίχΑΘΛΟΝ ! Στους αγώνες τριάθλου που έχουν καθιερωθεί  τα τελευταία χρόνια στο νησί της Χίου και που για πρώτη φορά περιλαμβάνει δρομικούς αγώνες 5 και 10 χλμ. Ο Κυριάκος Συμηριώτης  είναι τιμώμενο πρόσωπο  και δεν θα μπορούσε να απουσιάσει από αυτήν την εκδήλωση.

Μεγάλη έμφαση δίνει στις Αιγιοπελαγίτικους αγώνες. Όχι από πλευράς επιδόσεων ή διακρίσεων, αλλά ως αγώνες προσφοράς στον νησιώτικο αθλητισμό και το πόσο σημαντικοί είναι αφού στην ουσία αποτελούν το κίνητρο για τα παιδιά να ασχοληθούν με τον στίβο.

“Το ταξίδι, η αποστολή, η γιορτή στο τέλος, πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβεις τι σημαίνουν αυτοί οι αγώνες για τα παιδιά. Αφού δυο – τρείς φορές που ματαιώθηκαν λόγω κορονοϊού και παλαιότερα λόγω εκλογών, υπήρχε μεγάλη απογοήτευση…”

 

Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΦΑΦΑΛΙΩΝ

Ο Κυριάκος Συμηριώτης όποτε χρειασθεί τυγχάνει της αμέριστης συμπαράστασης της οικογένειας των Φαφαλιών. Άλλωστε οι προπονήσεις των παιδιών της Ακαδημίας γίνονται στο ιδιόκτητο στάδιο του Φιλοπρόοδου Βροντάδος. Χορηγία  χωραφιών των κατοίκων το 1974, χώρο που η γνωστή οικογένεια κατασκεύασε γήπεδο και κυρίως αναπροσάρμοσε σε στάδιο με 5 διαδρόμους ταρτάν στην ευθεία και 2 στις στροφές, εξυπηρετώντας έτσι τις ανάγκες των αθλούμενων.

 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΣΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος τον Νοέμβριο είναι ένας από τους στόχους του Κυριάκου Συμηριώτη, αλλά δεν θα πει “όχι” στην πρόκληση του Νυχτερινού Ημιμαραθωνίου, αν είναι καλά βέβαια.

“Θέλω να τρέξω νύχτα. Είναι διαφορετικές οι συνθήκες. Αν είμαι καλά δεν θα το χάσω. Όσο για τον Απρίλιο, στον 18ο Διεθνή Μαραθώνιο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ – bwin μια νίκη την χρειάζομαι. Έχω ζήσει πολύ καλές στιγμές στη Θεσσαλονίκη και ο Μαραθώνιος είναι από τους αγαπημένους μου αγώνες.”